een paar vraagjes en even voorstellen
Geplaatst: do jul 20, 2006 12:52 am
Hoi hoi
Ik wil me even voorstellen. Ik ben Jacqueline 38 jaar en moeder van 3 kinderen.
6 jaar geleden kreeg ik klachten in mijn voet. Doof gevoel.......naar de dokter geweest, was niets bijzonders. Het werd erger en 2 jaar later zat het in 2 voeten. Weer naar de dokter en weer niets aan de hand zei hij. Ondertussen was ik zwanger van mijn dochtertje en de baby werd groot dus suiker geprikt en ja was niet goed dus de rest van de zwangerschap insuline gespoten en de plekken in mijn voeten kwamen ook in mijn onderbenen maar dat hoorde bij de zwangerschap. Na de bevalling mocht ik direct stoppen met insuline spuiten. Alleen het gevoel kwam niet terug. Weer 2 jaar later kreeg ik waanzinnige rugpijn en ik werd opgenomen in het ziekenhuis en er zat een zogenaamde kleine hernia. Ik heb verteld van mijn voeten en benen maar werd niet echt aandacht aan besteed. Nu weer twee jaar later worden mijn klachten wel heel erg. Ben de laatste maanden al verschillende keren met mijn dochtertje van de trap gevallen omdat ik mijn voetzolen niet meer voel. Ik krijg veel spierpijn kracht uit mijn arm gaat weg en ik zak vaak door mijn knieen en enkels. Dus toch maar weer naar de dokter en ja hoor eindelijk een verwijskaart voor de neuroloog. Gisteren ben ik daar geweest en van alle oefeningen die ik moest doen lukte vrijwel niets. Hij vond de klachten zeer ernstig en dacht aan neuropathie in combinatie met suikerziekte. Vandaag kon ik al komen voor de emg en nou komt het...........ik heb dus waanzinnig veel klachten, geen evenwicht meer geen gevoel in voeten en veel pijn en met dit onderzoek werd weinig gevonden vandaag. Een zenuw in mijn linkerarm was niet zo goed en 1 spier in mijn rechterbeen was niet zo best voor de rest alles goed terwijl mijn andere been voo rmijn gevoel net zo erg is. Hoe kan dit nou? Dat het onderzoek eigenlijk niets bijzonders uitwijst.........kan het ook zo zijn dat het niet altijd goed te zien is? Ik wordt er moedeloos van omdat ik voel dat ik haast niets meer kan! Zijn er misschien meer mensen die dit meegemaakt hebben? Ik hoop wat reacties te krijgen want gisterochtend wist ik nog niks en nou mankeer volgens de neuroloog van alles.............
groetjes jacqueline
Ik wil me even voorstellen. Ik ben Jacqueline 38 jaar en moeder van 3 kinderen.
6 jaar geleden kreeg ik klachten in mijn voet. Doof gevoel.......naar de dokter geweest, was niets bijzonders. Het werd erger en 2 jaar later zat het in 2 voeten. Weer naar de dokter en weer niets aan de hand zei hij. Ondertussen was ik zwanger van mijn dochtertje en de baby werd groot dus suiker geprikt en ja was niet goed dus de rest van de zwangerschap insuline gespoten en de plekken in mijn voeten kwamen ook in mijn onderbenen maar dat hoorde bij de zwangerschap. Na de bevalling mocht ik direct stoppen met insuline spuiten. Alleen het gevoel kwam niet terug. Weer 2 jaar later kreeg ik waanzinnige rugpijn en ik werd opgenomen in het ziekenhuis en er zat een zogenaamde kleine hernia. Ik heb verteld van mijn voeten en benen maar werd niet echt aandacht aan besteed. Nu weer twee jaar later worden mijn klachten wel heel erg. Ben de laatste maanden al verschillende keren met mijn dochtertje van de trap gevallen omdat ik mijn voetzolen niet meer voel. Ik krijg veel spierpijn kracht uit mijn arm gaat weg en ik zak vaak door mijn knieen en enkels. Dus toch maar weer naar de dokter en ja hoor eindelijk een verwijskaart voor de neuroloog. Gisteren ben ik daar geweest en van alle oefeningen die ik moest doen lukte vrijwel niets. Hij vond de klachten zeer ernstig en dacht aan neuropathie in combinatie met suikerziekte. Vandaag kon ik al komen voor de emg en nou komt het...........ik heb dus waanzinnig veel klachten, geen evenwicht meer geen gevoel in voeten en veel pijn en met dit onderzoek werd weinig gevonden vandaag. Een zenuw in mijn linkerarm was niet zo goed en 1 spier in mijn rechterbeen was niet zo best voor de rest alles goed terwijl mijn andere been voo rmijn gevoel net zo erg is. Hoe kan dit nou? Dat het onderzoek eigenlijk niets bijzonders uitwijst.........kan het ook zo zijn dat het niet altijd goed te zien is? Ik wordt er moedeloos van omdat ik voel dat ik haast niets meer kan! Zijn er misschien meer mensen die dit meegemaakt hebben? Ik hoop wat reacties te krijgen want gisterochtend wist ik nog niks en nou mankeer volgens de neuroloog van alles.............
groetjes jacqueline