peter....even voorstellen
Geplaatst: do jul 06, 2006 10:41 am
Hallo allemaal!
Ik heb het vermoedden dat ik een buitenbeentje zal blijken op dit forum maar toch zit ik met heel veel vragen en lichtelijke frustraties die ik graag wil delen met dit opmerkelijke forum….
Sinds twee maanden ben ook ik manager geworden van de Diabetis BV type 1. Ik zeg manager omdat dit in mijn ogen de beste manier is om ermee om te gaan, het past bij me en ik kan er door deze benadering afstandelijker ernaar kijken en mee omgaan.
Het bekende verhaal geldt ook voor mij, enige maanden geleden ontspoorde ik volledig en kwam ik na een zelf diagnose vrij snel erachter dat ik diabeet was. Ik weet nu wat de term “ dorst” betekend, hoe het voelt om 10 kilo kwijt te raken in ongeveer 2/3 weken, schimmelinfectie te krijgen die niet over wil gaan, etc, etc… Om een lang verhaal kort te maken, waardes nuchter waren 16 en tegen de avond rond de 30. ik hou van duidelijkheid en wat dat betreft kreeg ik wat ik altijd prettig vond en dat was de waarheid. Geen twijfel over type 1 en gelijk aan de spuitJ
Ik ben 40 jaar, gewicht sinds mijn 20 is altijd rond de 78 kilo geweest en heb van jongs af aan een sportief en opwindend leven gehad. Altijd eigen baas geweest en ben dat nog, met veel plezier en soms mijn twijfels in het huidige economische klimaat. Haat zoete dingen, gek op hartig, matige drinker, geen roker maar een onregelmatig leven gehad, werk in de muziek industrie…geen grote eter geweest, wilde stiekem wel eens een maaltijd overslaan wat bijna altijd het avondeten was wilde dat gebeuren. Tot voor kort sportte ik 3 tot 4 x in de week wat even op een zeer laag pitje staat. Daarnaast een vrouw en dochter van 6, eigenlijk een bevoorrecht mens in vele opzichten.
In december verleden jaar kwam ik bij de huisarts met vage klachten, lusteloos, moe, zere gewrichten, af en toe krampen in beide kuiten s’ nachts en ik besloot om er eens nader op in te gaan. Ik ken mijn lijf ontzettend goed en ben er altijd zuinig op geweest en de term struisvogelpolitiek ken ik niet. Uit het onderzoek kwam niets naar voren, iets oververmoeid was de boodschap wat kon kloppen dacht ik toen, hoewel mijn intuitie me anders vertelde. Nieuw bedrijf, verhuizing…klachten bleven echter en in mei ging het dus mis. Het verbaasde me niets dat ik te horen kreeg dat ik diabeet was daar mijn voorgevoel bijna altijd gelijk heeft en ik dat altijd serieus genomen heb en me heel vaak uit lastige situaties gehouden heeft. In de eerste week na de diagnose heb ik veel gelezen om een algeheel beeld te krijgen, kennis is macht inderdaad, iets wat ik als ondernemer maar al te goed weet. In die week zei ik ook tegen mijn vrouw dat mochten er klachten komen ik het zou zoeken in de meer alternatieve geneeswijzen en alles wat daarmee te maken heeft….mijn ervaringen met artsen en ziekenhuizen zijn ontzettend negatief en ik heb daar alle reden toe zonder dat ik een hetze wil beginnen. Ik spreek voor mijzelf en wil hier ook niet verder op in gaan.
Op dit moment gebruik ik s’ avonds 10 eenheden Insultard en overdag gemiddeld 3 x 5 a 6 eenheden novorapid. Vindt het spuiten en prikken geen noemenswaardig probleem en kan me erin schikken dat ik dit altijd zal moeten doen. Eigenlijk reageer ik voorbeeldig op de insuline en met name beweging doet wonderen merk ik. Dit zal dan ook de rode draad in mijn leven gaan worden en ben het soort persoon wat daar ook nog eens veel plezier uit kan halen. Ik zie het als een wedstrijd met mijn lijf en dat competatieve zal ten gunste komen van mijn lichaam.
Echter….ik zit met een aantal vragen die te maken hebben met een paar klachten waar ik niet blij mee ben. Deze klachten doen mij vermoedden dat ik heel wat langer met een sluimerende diabetis rond loop.Tevens ben ik er in twee maanden achter gekomen dat ons zorgstelsel niet meer is wat het ooit was en dit stemt mij droevig. Sinds dat ik Insuline ben gaan spuiten heb ik enorm veel last van beide handen s’ nachts, om precies te zijn de duim, wijs en ringvinger aan beide handen. Ik wordt om het uur bijna wakker met het gevoel dat ze slapen, voelen dik en stijf aan en zijn zeer pijnlijk. Ik heb daarnaast last van mijn kniegewrichten die zeurderig pijnlijk zijn, kan niet lang in dezelfde houding zitten. De DVK heeft me doorverwezen naar de huisarts met deze klachten en wil geen uitlatingen doen hierover. Kom eigenlijk met meer vragen thuis dan dat ik daarheen ga wat ik vreemd vindt. Ik wil echter niet naar een dokter met deze klachten, ben namelijk bang dat deze een greep zal doen uit de hoge hoed en een van de medicijnen eruit zal halen die de naam van een pharmaceutische sponsor zal dragen om de ontwikkelingskosten te recoupen. Ik ben misschien een beetje bot maar mijn gevoel zegt me dat ik een van die mensen ben die misschien wat meer ontvankelijk is voor neuropathie, immers ieder mens is verschillend en het mooie van deze ziekte is dat je voor een groot deel zelf verantwoordelijk bent voor het wel en wee van je bedrijfJ
In mijn eigen bedrijf geldt namelijk ook de regel dat voorkomen beter is dan genezen en dat is precies wat ik wil doen voor de toekomst. Heb namelijk het gevoel dat veel sporten, gezond eten, positieve gedachten en de juiste supplementen mij veel verder zullen helpen dan ja knikken en hard naar de apotheek lopen.
Ik realiseer me dat ik tot nu toe een geluksvogel ben geweest in mijn leven, niets is vanzelfsprekend en mijn moeder heeft een spreuk achter gelaten die bij haar hoog in het vaandel stond. Zij was verpleegster gedurende haar gehele werkende leven en een verdomd goede ook nog eens. “ een gezond mens heeft duizend wensen, een ziek slechts ene….” Preventie is beter dan genezen en vandaar dat ik de klachten in mijn lichaam rigoreus wil aanpakken. Ik moet ook wel want ik ben eigen baas en kan me niet veroorloven om ziek te worden, een simpel feit wat zwaarder weegt dan veel mensen zullen vermoeden.
Ik zou dan ook graag willen weten hoe ik dit het beste aan kan pakken met de nu nog summiere klachten, dit wil ik zo houden maar mezelf kennende zal ik niet rusten totdat ik aller eraan gedaan heb om het te laten verdwijnen daar mijn intuitie zegt dat ik daartoe in staat ben.
Wil verder mijn complimenten geven aan initiatieven zoals dit forum, chapeau en ga zo verder!
Groet van een rasoptimist!
Peter
Ik heb het vermoedden dat ik een buitenbeentje zal blijken op dit forum maar toch zit ik met heel veel vragen en lichtelijke frustraties die ik graag wil delen met dit opmerkelijke forum….
Sinds twee maanden ben ook ik manager geworden van de Diabetis BV type 1. Ik zeg manager omdat dit in mijn ogen de beste manier is om ermee om te gaan, het past bij me en ik kan er door deze benadering afstandelijker ernaar kijken en mee omgaan.
Het bekende verhaal geldt ook voor mij, enige maanden geleden ontspoorde ik volledig en kwam ik na een zelf diagnose vrij snel erachter dat ik diabeet was. Ik weet nu wat de term “ dorst” betekend, hoe het voelt om 10 kilo kwijt te raken in ongeveer 2/3 weken, schimmelinfectie te krijgen die niet over wil gaan, etc, etc… Om een lang verhaal kort te maken, waardes nuchter waren 16 en tegen de avond rond de 30. ik hou van duidelijkheid en wat dat betreft kreeg ik wat ik altijd prettig vond en dat was de waarheid. Geen twijfel over type 1 en gelijk aan de spuitJ
Ik ben 40 jaar, gewicht sinds mijn 20 is altijd rond de 78 kilo geweest en heb van jongs af aan een sportief en opwindend leven gehad. Altijd eigen baas geweest en ben dat nog, met veel plezier en soms mijn twijfels in het huidige economische klimaat. Haat zoete dingen, gek op hartig, matige drinker, geen roker maar een onregelmatig leven gehad, werk in de muziek industrie…geen grote eter geweest, wilde stiekem wel eens een maaltijd overslaan wat bijna altijd het avondeten was wilde dat gebeuren. Tot voor kort sportte ik 3 tot 4 x in de week wat even op een zeer laag pitje staat. Daarnaast een vrouw en dochter van 6, eigenlijk een bevoorrecht mens in vele opzichten.
In december verleden jaar kwam ik bij de huisarts met vage klachten, lusteloos, moe, zere gewrichten, af en toe krampen in beide kuiten s’ nachts en ik besloot om er eens nader op in te gaan. Ik ken mijn lijf ontzettend goed en ben er altijd zuinig op geweest en de term struisvogelpolitiek ken ik niet. Uit het onderzoek kwam niets naar voren, iets oververmoeid was de boodschap wat kon kloppen dacht ik toen, hoewel mijn intuitie me anders vertelde. Nieuw bedrijf, verhuizing…klachten bleven echter en in mei ging het dus mis. Het verbaasde me niets dat ik te horen kreeg dat ik diabeet was daar mijn voorgevoel bijna altijd gelijk heeft en ik dat altijd serieus genomen heb en me heel vaak uit lastige situaties gehouden heeft. In de eerste week na de diagnose heb ik veel gelezen om een algeheel beeld te krijgen, kennis is macht inderdaad, iets wat ik als ondernemer maar al te goed weet. In die week zei ik ook tegen mijn vrouw dat mochten er klachten komen ik het zou zoeken in de meer alternatieve geneeswijzen en alles wat daarmee te maken heeft….mijn ervaringen met artsen en ziekenhuizen zijn ontzettend negatief en ik heb daar alle reden toe zonder dat ik een hetze wil beginnen. Ik spreek voor mijzelf en wil hier ook niet verder op in gaan.
Op dit moment gebruik ik s’ avonds 10 eenheden Insultard en overdag gemiddeld 3 x 5 a 6 eenheden novorapid. Vindt het spuiten en prikken geen noemenswaardig probleem en kan me erin schikken dat ik dit altijd zal moeten doen. Eigenlijk reageer ik voorbeeldig op de insuline en met name beweging doet wonderen merk ik. Dit zal dan ook de rode draad in mijn leven gaan worden en ben het soort persoon wat daar ook nog eens veel plezier uit kan halen. Ik zie het als een wedstrijd met mijn lijf en dat competatieve zal ten gunste komen van mijn lichaam.
Echter….ik zit met een aantal vragen die te maken hebben met een paar klachten waar ik niet blij mee ben. Deze klachten doen mij vermoedden dat ik heel wat langer met een sluimerende diabetis rond loop.Tevens ben ik er in twee maanden achter gekomen dat ons zorgstelsel niet meer is wat het ooit was en dit stemt mij droevig. Sinds dat ik Insuline ben gaan spuiten heb ik enorm veel last van beide handen s’ nachts, om precies te zijn de duim, wijs en ringvinger aan beide handen. Ik wordt om het uur bijna wakker met het gevoel dat ze slapen, voelen dik en stijf aan en zijn zeer pijnlijk. Ik heb daarnaast last van mijn kniegewrichten die zeurderig pijnlijk zijn, kan niet lang in dezelfde houding zitten. De DVK heeft me doorverwezen naar de huisarts met deze klachten en wil geen uitlatingen doen hierover. Kom eigenlijk met meer vragen thuis dan dat ik daarheen ga wat ik vreemd vindt. Ik wil echter niet naar een dokter met deze klachten, ben namelijk bang dat deze een greep zal doen uit de hoge hoed en een van de medicijnen eruit zal halen die de naam van een pharmaceutische sponsor zal dragen om de ontwikkelingskosten te recoupen. Ik ben misschien een beetje bot maar mijn gevoel zegt me dat ik een van die mensen ben die misschien wat meer ontvankelijk is voor neuropathie, immers ieder mens is verschillend en het mooie van deze ziekte is dat je voor een groot deel zelf verantwoordelijk bent voor het wel en wee van je bedrijfJ
In mijn eigen bedrijf geldt namelijk ook de regel dat voorkomen beter is dan genezen en dat is precies wat ik wil doen voor de toekomst. Heb namelijk het gevoel dat veel sporten, gezond eten, positieve gedachten en de juiste supplementen mij veel verder zullen helpen dan ja knikken en hard naar de apotheek lopen.
Ik realiseer me dat ik tot nu toe een geluksvogel ben geweest in mijn leven, niets is vanzelfsprekend en mijn moeder heeft een spreuk achter gelaten die bij haar hoog in het vaandel stond. Zij was verpleegster gedurende haar gehele werkende leven en een verdomd goede ook nog eens. “ een gezond mens heeft duizend wensen, een ziek slechts ene….” Preventie is beter dan genezen en vandaar dat ik de klachten in mijn lichaam rigoreus wil aanpakken. Ik moet ook wel want ik ben eigen baas en kan me niet veroorloven om ziek te worden, een simpel feit wat zwaarder weegt dan veel mensen zullen vermoeden.
Ik zou dan ook graag willen weten hoe ik dit het beste aan kan pakken met de nu nog summiere klachten, dit wil ik zo houden maar mezelf kennende zal ik niet rusten totdat ik aller eraan gedaan heb om het te laten verdwijnen daar mijn intuitie zegt dat ik daartoe in staat ben.
Wil verder mijn complimenten geven aan initiatieven zoals dit forum, chapeau en ga zo verder!
Groet van een rasoptimist!
Peter
