Even voorstellen
Geplaatst: do dec 01, 2005 7:34 pm
Dag allemaal,
Ik ben nieuw op deze site, daarom zal ik me even voorstellen. Mijn naam is Mijni, ik ben 56 jaar oud, en sinds augustus 2003 is bij mij de officiële diagnose Diabetes type 2 gesteld.
Geen echte verrassing, want ik heb eigenlijk altijd geweten dat me dit boven het hoofd hing. Mijn grootmoeder had het ook, daarentegen mijn moeder weer niet. Tijdens mijn beide zwangerschappen had ik zwangerschapsdiabetes. Maar ja, dat gaat gelukkig weer over.
Zolang ik me kan herinneren ben ik een groot drinker geweest. Nee hoor, geen alcohol
, bier lust ik niet, en die andere glaasjes zijn me te klein. "Doe mij maar een glas water of vruchtensap". Om die reden kreeg ik dikwijls van mensen het advies me eens te laten onderzoeken op diabetes. Dus elke keer als om de één of andere reden mijn bloed moest worden onderzocht, vroeg ik of ze tevens wilden kijken of er sprake was van diabetes. Maar dat was gelukkig nooit het geval.
Tot een jaar of 4 geleden de doktersassistente me zei dat ik "voorzichtig moest zijn", helaas vertelde ze er niet bij hóe!
Twee jaar geleden was ik bij de bloedtransfusiedienst, waar ik onverrichter zake naar huis werd gestuurd vanwege een te hoge bloeddruk. Ik had altijd al de neiging tot een wat hogere bloeddruk, voornamelijk toen ik nog de anticonceptie pil slikte. Maar nu moest ik toch naar de huisarts en het onderzoek werd grootscheeps aangepakt. En ja, ik bleek ook diabetes te hebben.
Met 3x500 mg Metformine per dag is de zaak aardig onder controle te houden. De HbA1c zit meestal op 7.4, hetgeen voor mijn huisarts geen reden is om de medicatie te verhogen. Het gekke is alleen, dat ik zelf nooit onder de 7.0 "prik". Meestal tussen de 7.7-10, met uitschieters tot 14.5 als ik "gezondigd" heb. Hoe kun je dan op een gemiddelde van 7.4 uitkomen? Ook 's nachts zit ik niet laag.
De diabetes verpleegkundige vertelde me tijdens het laatste bezoek dat er wat nieuwe inzichten zijn m.b.t. de HbA1c waarde, dat deze niet meer als zaligmakend wordt gezien. De diverse processen blijken bij de ene persoon sneller te verlopen dan bij de ander, waardoor de HbA1c waarde minder absoluut is dan altijd werd gedacht.
Zou ik dan misschien toch al langer diabetes hebben, zonder dat dat bij onderzoek aan het licht kwam?
Mijn grootste probleem zijn mijn voeten. Branden, prikken, het gevoel dat je met blote voeten op gewassen grindtegels loopt, doof gevoel, tenen die los in je schoenen lijken te liggen, een huid die te krap lijkt, heet/koud, pijnscheuten... (vooral) 's avonds niet meer weten hoe je zitten moet, en 's nachts in bed om dezelfde reden liggen tollen..
Mijn vorige huisarts hield vol dat er pas sprake kon zijn van neuropathie als je járenlang diabetes had. Dus die mogelijkheid sloot hij uit.
Wel ben ik een jaar of 2 geleden, op eigen verzoek, bij een neuroloog geweest. Hij kon geen afwijkingen vinden, begreep wel ongeveer wat ik bedoelde, haalde zijn schouders op bij het woord "neuropathie", zei dat eventuele medicatie erger was dan de kwaal, en dat ik er maar mee moest leven.
Bij het periodieke onderzoek met dat fiberglas dingetje (dat zal ongetwijfeld een mooie naam hebben) door de diabetesverpleegkundige, kan ik al die aanrakingen wel voelen, en in principe is daarmee neuropathie ook uitgesloten.
Desalniettemin..... ik wil nog wel een jaar of 30 mee, maar met déze voeten?!!! Ik word er gek van!
Vorige maand stond er in de Diabc een interview met een endocrinoloog. Deze arts vertelde dat er zelfs al sprake kan zijn van neuropathie in het pre-diabetes stadium!
Toen ik een poosje geleden weer eens niet kon slapen van de pijn in mijn voeten, heb ik "brandende voeten" ingetypt in Google, en via een bericht in het forum van de DVN kwam ik bij Pilliewillie terecht. Een verademing om te lezen dat ook andere mensen het probleem herkennen!
Ik las over chroom en alpha liponzuur.... ik zette het hele verhaal op een floppy en nam het mee naar mijn huidige (homeopatische) huisarts. Van hem mag ik alles proberen wat ik wil... en ook hij denkt dat er sprake is van neuropathie.
Dus ik wil graag zoveel mogelijk lezen over dit onderwerp en de mogelijkheden die er zijn.
Naast diabetes en neuropathie heb ik nog artrose, verhoogde bloeddruk (waarvoor ik hydrochloorthiazide slik en atenolol. Dat laatste ben ik aan het afbouwen, dat was nog een erfenis van mijn vorige huisarts). Verder nog een listesis en ischias, maar dat staat hier buiten.... tenminste... dat denk ik
Welnu, dat was het wel zo'n beetje. Ik hoop op deze site veel wijzer te worden.
Vriendelijke Groeten
Mijni
Ik ben nieuw op deze site, daarom zal ik me even voorstellen. Mijn naam is Mijni, ik ben 56 jaar oud, en sinds augustus 2003 is bij mij de officiële diagnose Diabetes type 2 gesteld.
Geen echte verrassing, want ik heb eigenlijk altijd geweten dat me dit boven het hoofd hing. Mijn grootmoeder had het ook, daarentegen mijn moeder weer niet. Tijdens mijn beide zwangerschappen had ik zwangerschapsdiabetes. Maar ja, dat gaat gelukkig weer over.
Zolang ik me kan herinneren ben ik een groot drinker geweest. Nee hoor, geen alcohol
, bier lust ik niet, en die andere glaasjes zijn me te klein. "Doe mij maar een glas water of vruchtensap". Om die reden kreeg ik dikwijls van mensen het advies me eens te laten onderzoeken op diabetes. Dus elke keer als om de één of andere reden mijn bloed moest worden onderzocht, vroeg ik of ze tevens wilden kijken of er sprake was van diabetes. Maar dat was gelukkig nooit het geval.Tot een jaar of 4 geleden de doktersassistente me zei dat ik "voorzichtig moest zijn", helaas vertelde ze er niet bij hóe!
Twee jaar geleden was ik bij de bloedtransfusiedienst, waar ik onverrichter zake naar huis werd gestuurd vanwege een te hoge bloeddruk. Ik had altijd al de neiging tot een wat hogere bloeddruk, voornamelijk toen ik nog de anticonceptie pil slikte. Maar nu moest ik toch naar de huisarts en het onderzoek werd grootscheeps aangepakt. En ja, ik bleek ook diabetes te hebben.
Met 3x500 mg Metformine per dag is de zaak aardig onder controle te houden. De HbA1c zit meestal op 7.4, hetgeen voor mijn huisarts geen reden is om de medicatie te verhogen. Het gekke is alleen, dat ik zelf nooit onder de 7.0 "prik". Meestal tussen de 7.7-10, met uitschieters tot 14.5 als ik "gezondigd" heb. Hoe kun je dan op een gemiddelde van 7.4 uitkomen? Ook 's nachts zit ik niet laag.
De diabetes verpleegkundige vertelde me tijdens het laatste bezoek dat er wat nieuwe inzichten zijn m.b.t. de HbA1c waarde, dat deze niet meer als zaligmakend wordt gezien. De diverse processen blijken bij de ene persoon sneller te verlopen dan bij de ander, waardoor de HbA1c waarde minder absoluut is dan altijd werd gedacht.
Zou ik dan misschien toch al langer diabetes hebben, zonder dat dat bij onderzoek aan het licht kwam?
Mijn grootste probleem zijn mijn voeten. Branden, prikken, het gevoel dat je met blote voeten op gewassen grindtegels loopt, doof gevoel, tenen die los in je schoenen lijken te liggen, een huid die te krap lijkt, heet/koud, pijnscheuten... (vooral) 's avonds niet meer weten hoe je zitten moet, en 's nachts in bed om dezelfde reden liggen tollen..
Mijn vorige huisarts hield vol dat er pas sprake kon zijn van neuropathie als je járenlang diabetes had. Dus die mogelijkheid sloot hij uit.
Wel ben ik een jaar of 2 geleden, op eigen verzoek, bij een neuroloog geweest. Hij kon geen afwijkingen vinden, begreep wel ongeveer wat ik bedoelde, haalde zijn schouders op bij het woord "neuropathie", zei dat eventuele medicatie erger was dan de kwaal, en dat ik er maar mee moest leven.
Bij het periodieke onderzoek met dat fiberglas dingetje (dat zal ongetwijfeld een mooie naam hebben) door de diabetesverpleegkundige, kan ik al die aanrakingen wel voelen, en in principe is daarmee neuropathie ook uitgesloten.
Desalniettemin..... ik wil nog wel een jaar of 30 mee, maar met déze voeten?!!! Ik word er gek van!
Vorige maand stond er in de Diabc een interview met een endocrinoloog. Deze arts vertelde dat er zelfs al sprake kan zijn van neuropathie in het pre-diabetes stadium!
Toen ik een poosje geleden weer eens niet kon slapen van de pijn in mijn voeten, heb ik "brandende voeten" ingetypt in Google, en via een bericht in het forum van de DVN kwam ik bij Pilliewillie terecht. Een verademing om te lezen dat ook andere mensen het probleem herkennen!
Ik las over chroom en alpha liponzuur.... ik zette het hele verhaal op een floppy en nam het mee naar mijn huidige (homeopatische) huisarts. Van hem mag ik alles proberen wat ik wil... en ook hij denkt dat er sprake is van neuropathie.
Dus ik wil graag zoveel mogelijk lezen over dit onderwerp en de mogelijkheden die er zijn.
Naast diabetes en neuropathie heb ik nog artrose, verhoogde bloeddruk (waarvoor ik hydrochloorthiazide slik en atenolol. Dat laatste ben ik aan het afbouwen, dat was nog een erfenis van mijn vorige huisarts). Verder nog een listesis en ischias, maar dat staat hier buiten.... tenminste... dat denk ik
Welnu, dat was het wel zo'n beetje. Ik hoop op deze site veel wijzer te worden.
Vriendelijke Groeten
Mijni
