Diabetes en zinktekort
Geplaatst: wo okt 12, 2005 4:44 pm
De pancreas is een orgaan dat spijsverteringsenzymen maakt die bestemd zijn voor de omzetting van ons voedsel in de dunne darm.Deze maakt pancreashormonen die op afroep direkt worden opgenomen in het bloed.Een van deze hormonen is insuline.Insuline zorgt er verder voor dat het glucosegehalte van het bloed na een maaltijd niet te ver stijgt,en op de juiste plaats komt om opgeslagen en gebruikt te worden voor onze energievoorziening.
Het zinkverbruik van de pancreas blijkt het hoogst van alle organen te zijn.De behoefte aan zink ligt voor de pacreas erg hoog.Bevat nu de voeding te weinig zink,dan loopt na enige tijd als gevolg van het zinktekort de insulineactiviteit in het lichaam terug.Dit gebeurt vooral bij mensen die van nature een minder goed werkende zinkabsorptie hebben.Ook bij diabeten is het zinkmetabolisme in zekere mate gestoord.
Wanneer de insulineactiviteit terugloopt,onstaan allerlei stoornissen,praktisch gezien onstaat er dan aanvankelijk een energietekort in het lichaam,waardoor meer en vooral meer koolhydraten worden gegeten.Hierdoor is weer meer insuline nodig.Maar voor de aanmaak van deze insuline door de b-cellen van de pancreas is weer meer zink nodig.Echter,doordat koolhydraten,vooral de geraffineerde vorm,minder zink bevatten dan dierlijke eiwitten,wordt per gewichtseenheid voedsel juist nog minder zink opgenomen in het lichaam.Er ontaat dus een vicieuze cirkel.Naarmate het zinktekort in het lichaam toeneemt,stijgt de produktie van bijnierhormonen,ook wel stresshormonen genoemd.Deze hebben als eigenschap dat ze het bloedsuikergehalte verhogen en hiervoor is weer insuline nodig.Zo onstaat als gevolg van een zinktekort achtereenvolgens;een afnemende insulineactiviteit,een verhoogde koolhydraat consumptie,vetzucht,en bij niet accepteren hiervan anorexia.
Met name de sterk van zinkafhankelijke b-cellen van de pancreas,die meer en meer insuline moeten gaan maken naarmate het zinktekort voortduurt en toeneemt,raken na korte of lange tijd uitgeput en verzwakt.Zo onstaat de stofwisseligsziekte diabetes.Uit zeer recent onderzoek is gebleken dat als gevolg van een verminderde insulineactiviteit in het lichaam via de urine in sterk verhoogde mate zink,koper ijzer en chroom voor het lichaam verloren gaan.Door toedienen van insuline wordt de uitscheiding met de urine significant verkleind,maar blijft toch significant verhoogd in vergelijking met een gezond lichaam.
Bovenstaande komt uit het boekje zink en onze stofwisseling van Johan E.Sprietsma,wellicht dat de diabeten onder ons hier wat aan hebben,
Het zinkverbruik van de pancreas blijkt het hoogst van alle organen te zijn.De behoefte aan zink ligt voor de pacreas erg hoog.Bevat nu de voeding te weinig zink,dan loopt na enige tijd als gevolg van het zinktekort de insulineactiviteit in het lichaam terug.Dit gebeurt vooral bij mensen die van nature een minder goed werkende zinkabsorptie hebben.Ook bij diabeten is het zinkmetabolisme in zekere mate gestoord.
Wanneer de insulineactiviteit terugloopt,onstaan allerlei stoornissen,praktisch gezien onstaat er dan aanvankelijk een energietekort in het lichaam,waardoor meer en vooral meer koolhydraten worden gegeten.Hierdoor is weer meer insuline nodig.Maar voor de aanmaak van deze insuline door de b-cellen van de pancreas is weer meer zink nodig.Echter,doordat koolhydraten,vooral de geraffineerde vorm,minder zink bevatten dan dierlijke eiwitten,wordt per gewichtseenheid voedsel juist nog minder zink opgenomen in het lichaam.Er ontaat dus een vicieuze cirkel.Naarmate het zinktekort in het lichaam toeneemt,stijgt de produktie van bijnierhormonen,ook wel stresshormonen genoemd.Deze hebben als eigenschap dat ze het bloedsuikergehalte verhogen en hiervoor is weer insuline nodig.Zo onstaat als gevolg van een zinktekort achtereenvolgens;een afnemende insulineactiviteit,een verhoogde koolhydraat consumptie,vetzucht,en bij niet accepteren hiervan anorexia.
Met name de sterk van zinkafhankelijke b-cellen van de pancreas,die meer en meer insuline moeten gaan maken naarmate het zinktekort voortduurt en toeneemt,raken na korte of lange tijd uitgeput en verzwakt.Zo onstaat de stofwisseligsziekte diabetes.Uit zeer recent onderzoek is gebleken dat als gevolg van een verminderde insulineactiviteit in het lichaam via de urine in sterk verhoogde mate zink,koper ijzer en chroom voor het lichaam verloren gaan.Door toedienen van insuline wordt de uitscheiding met de urine significant verkleind,maar blijft toch significant verhoogd in vergelijking met een gezond lichaam.
Bovenstaande komt uit het boekje zink en onze stofwisseling van Johan E.Sprietsma,wellicht dat de diabeten onder ons hier wat aan hebben,