Mijn Diabetes verhaal
Geplaatst: vr jan 14, 2005 9:18 pm
Mijn Diabetes verhaal
Toen ik te horen kreeg, U heeft Diabetes !
Ja,als je te horen krijgt dat je diabetes hebt, dan schrik je behoorlijk
Het is natuurlijk ook niet niks.
Toch zie je dat mensen vaak heel verschillend reageren.
De één voelt zich heel onzeker en verward, de ander is berustend en laat het allemaal
Over zich heen komen en bij weer anderen komt de klap pas later, zoals in mijn geval.
Ik werd eind September 2002 met spoed opgenomen in het ziekenhuis om een Hernia operatie te ondergaan,
Mijn linker been was voor 80% verlamd en de rechter begon ook al uitval verschijnselen te vertonen, haast was dus geboden.
De anesthesioloog had extra belangstelling voor mij aangezien ik ook hartpatiënt ben en door zijn extra controle kwam aan het licht dat ik een bloedglucose waarde had van 39.5 mmol/l , een duidelijk teken dat er iets goed fout zat.
De operatie werd een succes, de verlamming opgeheven en ik kon weer naar behoren mijn beide benen bewegen en gebruiken.
Omdat ik toch in het ziekenhuis lag werd gelijk mijn Diabetes aangepakt en de Insuline hoeveelheid bepaald, zo ging ik dus lopend het ziekenhuis uit maar wel met een uitgebreide uitrusting welke wij als Diabeet moeten gebruiken.
Daar komt nog bij dat je jezelf moet leren injecteren en dat je bewuster moet omgaan met je voeding. Geen geringe veranderingen! De diabetesverpleegkundige, mijn arts en diëtist hebben veel van mijn vragen beantwoord, maar de informatie gaat vaak het ene oor en het andere uit. Er komt teveel in één keer op je af. Je moet het eerst verwerken, voor jezelf op een rijtje zetten.
Hoe snel je met diabetes leert omgaan hangt niet alleen van je zelf af, maar een positieve instelling maakt het wel makkelijker. Accepteren dat je diabetes hebt, helpt je om je diabetes onder controle te krijgen. In die zin kun je het zien als een nieuw begin. Het begin van een plezierig en energiek leven met diabetes, dat hoop je dan maar.
Natuurlijk is er iets veranderd. Ik moest meer nadenken bij de dingen die ik doe en zeker in het begin kun je het gevoel krijgen dat je alleen maar met je diabetes bezig bent. Maar hield moed, want ik zag dat injecteren, controleren en op mijn voeding letten een vanzelfsprekend deel van mijn leven is geworden. Na enige tijd weet je beter hoe je lichaam in bepaalde situaties reageert en kun je zelf je behandeling daarop afstemmen. Niet dat daarmee alle problemen zijn opgelost, maar je voelt je wel vrijer en je zal weer meer durven te ondernemen. Naarmate ik de diabetes beter onder controle kreeg, nam mijn zelfvertrouwen toe. Iedere overwinning op jezelf helpt je een stap verder en uiteindelijk werd ik de diabetes de baas. Het is er nog wel, maar het beheerst mijn leven niet meer zo intens en je leert het te accepteren als een deel van je leven.
Waarom acceptatie zo belangrijk is?
Sommige mensen die net gehoord hebben dat ze diabetes hebben, zijn geneigd om hun ziekte te ontkennen: als ik er maar niet bij stil sta, heb ik het ook niet. Op zich is zo'n houding best te begrijpen, een ander heeft natuurlijk makkelijk praten. Accepteren dat je een chronische ziekte hebt is moeilijk, maar als je geen rekening houdt met je diabetes raak je ontregeld en voel je je allesbehalve prettig. Bovendien kan het op langere termijn ernstige gevolgen hebben. Het was dus van groot belang dat ik mijn schouders eronder zetten en probeer te aanvaarden dat ik diabetes heb.
Vermoedelijk had ik reeds vele jaren Diabetes, maar deze is nooit opgemerkt, en er is ook nog nooit een specialist geweest die op het idee kwam, kom laat ik deze man eens op zijn bloedglucose testen, onbegrijpelijk maar waar !
Door deze jarenlange verwaarlozing kreeg ik steeds meer mankementen en kwalen, maar ja, bewijs dat maar eens.
Problemen met mijn ademhaling werden steeds erger, hoge bloeddruk en diverse hartproblemen volgde elkaar op, mijn Urinewegstelsel is helemaal van slag af, ik zit momenteel in de negende achter een volgende Blaasontsteking, zowaar geen pretje , dat kan ik je verzekeren.
Maar desondanks probeer ik positief te blijven. Dat heeft mij de kracht gegeven om door die eerste moeilijke periode heen te slaan en met mijn diabetes te leren leven. En je staat er niet alleen voor, ik ben bevoorrecht met een enorme lieve en begrijpende vrouw, die mij terzijde staat en helpt, al 42 jaar !!!. Je Arts, diabetesverpleegkundige, diëtist, familie, vrienden, collega's, ze zullen je allemaal graag willen helpen. Als je ze maar de kans geeft en je openstelt. Praktisch alle mensen met diabetes leiden een normaal leven. Dus waarom ik niet, dit heb ik mij maar steeds voorgehouden.
Rond diabetes doen bovendien nogal wat hardnekkige misverstanden de ronde die een verkeerd beeld kunnen geven. Maakt iemand een ontactische opmerking, dan trek ik mij dat dan niet te veel aan, dat heeft toch geen nut.
Weinig mensen weten precies wat diabetes inhoudt. Ze weten vaak wel dat een ziekte is die nooit meer overgaat. Dat is op zich al eng. En ze zijn er meestal van op de hoogte dat je jezelf injecties moet geven. Ook al eng! Dan zijn er nog de misverstanden. Als diabeet zou je bijvoorbeeld geen suiker mogen. Vroeger was dat misschien wel zo, maar dit standpunt is allang achterhaald. Toch zul je nog regelmatig een suikervrije lekkernij krijgen voorgeschoteld. Met de beste bedoelingen overigens.
Dit kun je voor een deel ondervangen door je omgeving te vertellen wat diabetes wel en niet is.
Het klinkt eenvoudiger dan het is, want misschien heb ik helemaal geen zin om steeds maar weer over mijn diabetes te moeten praten. Toch probeer ik zo open mogelijk te zijn. Als mensen weten was diabetes is, zullen ze er ook anders tegenaan kijken en meer begrip tonen. Daar heb ik in de dagelijkse omgang alleen maar profijt van. Je hoeft dan niet op je tenen te lopen en dat zal je behandeling ten goede komen. Als je je ergens niet op je gemak voelt, zul je namelijk eerder geneigd zijn om dan maar niet te controleren of om die extra boterham achterwege te laten.
Nogmaals, Diabetes hebben is een zéér ingrijpende verandering in je leefpatroon, maar als je er je best voor doet kan je er me leven, maar met de gevolgen er van door verwaarlozing daar kan niemand mee leven, hier geldt meer dan ooit, voorkoming is beter dan genezen.
Dit is zo’n beetje in vogel vlucht beschreven , mijn intrede in de wereldwijde familie van Diabeten.
Met vriendelijke groeten en hou het zo stabiel mogelijk vandaag.
Jan
Toen ik te horen kreeg, U heeft Diabetes !
Ja,als je te horen krijgt dat je diabetes hebt, dan schrik je behoorlijk
Het is natuurlijk ook niet niks.
Toch zie je dat mensen vaak heel verschillend reageren.
De één voelt zich heel onzeker en verward, de ander is berustend en laat het allemaal
Over zich heen komen en bij weer anderen komt de klap pas later, zoals in mijn geval.
Ik werd eind September 2002 met spoed opgenomen in het ziekenhuis om een Hernia operatie te ondergaan,
Mijn linker been was voor 80% verlamd en de rechter begon ook al uitval verschijnselen te vertonen, haast was dus geboden.
De anesthesioloog had extra belangstelling voor mij aangezien ik ook hartpatiënt ben en door zijn extra controle kwam aan het licht dat ik een bloedglucose waarde had van 39.5 mmol/l , een duidelijk teken dat er iets goed fout zat.
De operatie werd een succes, de verlamming opgeheven en ik kon weer naar behoren mijn beide benen bewegen en gebruiken.
Omdat ik toch in het ziekenhuis lag werd gelijk mijn Diabetes aangepakt en de Insuline hoeveelheid bepaald, zo ging ik dus lopend het ziekenhuis uit maar wel met een uitgebreide uitrusting welke wij als Diabeet moeten gebruiken.
Daar komt nog bij dat je jezelf moet leren injecteren en dat je bewuster moet omgaan met je voeding. Geen geringe veranderingen! De diabetesverpleegkundige, mijn arts en diëtist hebben veel van mijn vragen beantwoord, maar de informatie gaat vaak het ene oor en het andere uit. Er komt teveel in één keer op je af. Je moet het eerst verwerken, voor jezelf op een rijtje zetten.
Hoe snel je met diabetes leert omgaan hangt niet alleen van je zelf af, maar een positieve instelling maakt het wel makkelijker. Accepteren dat je diabetes hebt, helpt je om je diabetes onder controle te krijgen. In die zin kun je het zien als een nieuw begin. Het begin van een plezierig en energiek leven met diabetes, dat hoop je dan maar.
Natuurlijk is er iets veranderd. Ik moest meer nadenken bij de dingen die ik doe en zeker in het begin kun je het gevoel krijgen dat je alleen maar met je diabetes bezig bent. Maar hield moed, want ik zag dat injecteren, controleren en op mijn voeding letten een vanzelfsprekend deel van mijn leven is geworden. Na enige tijd weet je beter hoe je lichaam in bepaalde situaties reageert en kun je zelf je behandeling daarop afstemmen. Niet dat daarmee alle problemen zijn opgelost, maar je voelt je wel vrijer en je zal weer meer durven te ondernemen. Naarmate ik de diabetes beter onder controle kreeg, nam mijn zelfvertrouwen toe. Iedere overwinning op jezelf helpt je een stap verder en uiteindelijk werd ik de diabetes de baas. Het is er nog wel, maar het beheerst mijn leven niet meer zo intens en je leert het te accepteren als een deel van je leven.
Waarom acceptatie zo belangrijk is?
Sommige mensen die net gehoord hebben dat ze diabetes hebben, zijn geneigd om hun ziekte te ontkennen: als ik er maar niet bij stil sta, heb ik het ook niet. Op zich is zo'n houding best te begrijpen, een ander heeft natuurlijk makkelijk praten. Accepteren dat je een chronische ziekte hebt is moeilijk, maar als je geen rekening houdt met je diabetes raak je ontregeld en voel je je allesbehalve prettig. Bovendien kan het op langere termijn ernstige gevolgen hebben. Het was dus van groot belang dat ik mijn schouders eronder zetten en probeer te aanvaarden dat ik diabetes heb.
Vermoedelijk had ik reeds vele jaren Diabetes, maar deze is nooit opgemerkt, en er is ook nog nooit een specialist geweest die op het idee kwam, kom laat ik deze man eens op zijn bloedglucose testen, onbegrijpelijk maar waar !
Door deze jarenlange verwaarlozing kreeg ik steeds meer mankementen en kwalen, maar ja, bewijs dat maar eens.
Problemen met mijn ademhaling werden steeds erger, hoge bloeddruk en diverse hartproblemen volgde elkaar op, mijn Urinewegstelsel is helemaal van slag af, ik zit momenteel in de negende achter een volgende Blaasontsteking, zowaar geen pretje , dat kan ik je verzekeren.
Maar desondanks probeer ik positief te blijven. Dat heeft mij de kracht gegeven om door die eerste moeilijke periode heen te slaan en met mijn diabetes te leren leven. En je staat er niet alleen voor, ik ben bevoorrecht met een enorme lieve en begrijpende vrouw, die mij terzijde staat en helpt, al 42 jaar !!!. Je Arts, diabetesverpleegkundige, diëtist, familie, vrienden, collega's, ze zullen je allemaal graag willen helpen. Als je ze maar de kans geeft en je openstelt. Praktisch alle mensen met diabetes leiden een normaal leven. Dus waarom ik niet, dit heb ik mij maar steeds voorgehouden.
Rond diabetes doen bovendien nogal wat hardnekkige misverstanden de ronde die een verkeerd beeld kunnen geven. Maakt iemand een ontactische opmerking, dan trek ik mij dat dan niet te veel aan, dat heeft toch geen nut.
Weinig mensen weten precies wat diabetes inhoudt. Ze weten vaak wel dat een ziekte is die nooit meer overgaat. Dat is op zich al eng. En ze zijn er meestal van op de hoogte dat je jezelf injecties moet geven. Ook al eng! Dan zijn er nog de misverstanden. Als diabeet zou je bijvoorbeeld geen suiker mogen. Vroeger was dat misschien wel zo, maar dit standpunt is allang achterhaald. Toch zul je nog regelmatig een suikervrije lekkernij krijgen voorgeschoteld. Met de beste bedoelingen overigens.
Dit kun je voor een deel ondervangen door je omgeving te vertellen wat diabetes wel en niet is.
Het klinkt eenvoudiger dan het is, want misschien heb ik helemaal geen zin om steeds maar weer over mijn diabetes te moeten praten. Toch probeer ik zo open mogelijk te zijn. Als mensen weten was diabetes is, zullen ze er ook anders tegenaan kijken en meer begrip tonen. Daar heb ik in de dagelijkse omgang alleen maar profijt van. Je hoeft dan niet op je tenen te lopen en dat zal je behandeling ten goede komen. Als je je ergens niet op je gemak voelt, zul je namelijk eerder geneigd zijn om dan maar niet te controleren of om die extra boterham achterwege te laten.
Nogmaals, Diabetes hebben is een zéér ingrijpende verandering in je leefpatroon, maar als je er je best voor doet kan je er me leven, maar met de gevolgen er van door verwaarlozing daar kan niemand mee leven, hier geldt meer dan ooit, voorkoming is beter dan genezen.
Dit is zo’n beetje in vogel vlucht beschreven , mijn intrede in de wereldwijde familie van Diabeten.
Met vriendelijke groeten en hou het zo stabiel mogelijk vandaag.
Jan
Heb je je waardes goed onder controle c.q. zijn deze stabiel te noemen ?