BEHANDELING OVERGEWICHT EN DIABETES

Wat is de overeenkomst tussen een diabetes patient en een struisvogel.

Heeft iemand een idee?

Graag suggesties!!

Jouw reactie is welkom!!

Hoi Willy,

Ze steken graag beide hun koppie in 't zand als er gevaar dreigt!

Groetjes van Paulina

"Gevaar" wat bedoel je daar mee?

Hoi Willy,

Tjeempie moet je dat letterlijk nemen dan?

t'Was figuurlijk bedoeld natuurlijk, maar ik waag een poging!

Een struisvogel steekt bij het zien van een vijand zijn koppie in het zand en hoopt dat het gevaar vanzelf overgaat. Een diabetespatiënt heeft ook nogal eens de neiging zijn koppie in het zand te steken voor de complicaties die kunnen volgen bij een verkeerde bls-instelling en hoopt waarschijnlijk dan ook dat het wel overwaait!

Groetjes van Paulina

Oh...oh......en toen klikte op die link en ja hoor........overeenkomst tussen een struisvogel en een diabeet ??????

Een struisvogel is een groots dier dat af en toe een vreemd gedrag vertoont als er gevaar dreigt.....gewoon even je kop in het zand en hij ziet niets meer en omdat hij niets meer ziet denk je dat een ander jou ook niet ziet.

Een diabeet.....geen dier maar een mens, alleen met een niet zichtbare afwijking. Het gevaar is niet de omgeving maar zit in jezelf !
Mijn gevaar is de waardes die ik te zien krijg en die ervoor zorgen dat ik uit frustratie dan ook even ga 'duiken', alleen......net zoals een struisvogel dan toch aangevallen zal worden word ook ik aangevallen, alleen niet door een ander maar door mijzelf !
Conclusie.....een struisvogel kan niet anders dan dit gedrag vertonen, want hij heeft het in zich.......een diabeet kan dit gedrag wel veranderen omdat hij weet dat hij er anders nooit komt.
Dit zo nalezend denk ik : jeetje....ik weet het dus wel........!!!!!!!!!

Tevreden zo Willy

Liefs : Nelleke

Je bent een geweldige vrouw Nelleke.

oftewel : bloos...bloos...bloos

DANK.......


Struisvogel(tje) [/img]

Willy, op jouw verzoek een reactie op de struisvogel:

Ik ben mijn carriere als diabeet als struisvogel begonnen!
En ik weet niet hoe het voor een struisvogel voelt om de kop in het zand te steken, maar voor mij voelt het niet echt goed.
Nu haal ik langzamerhand mijn kop uit het zand (wat lastig genoeg is) en ontdek dat het goed voelt om om je heen te kijken. Hoewel ik hier een daar nog wel een beetje knipper tegen het licht...
Ik leer hier voor de zoveelste keer de les dat het beter is om de waarheid over jezelf en je leven onder ogen te zien. Het verzet tegen de realiteit kost de meeste energie en doet het meeste pijn. En niet je ziekte of iets dergelijks.
Ik hoop dat ik mijn kop vanaf nu boven de grond kan houden, en in die zin toch verstandiger ben dan een struisvogel.

Het doet goed om een dergelijke vergelijking tegen te komen. Heel relativerend! Bedankt!

Groet

Liesbeth.

Het struisvogelgedrag komt mij zeer bekend voor. Mijn vriend is diabetespatient en wil nergens iets van weten. Zou dit ook met de leeftijd te maken kunnen hebben? Kortom, ik vindt het een zeer treffende vergelijking. Willy, fantastisch je artikelen over diabetes, ik steek er (nog steeds) veel van op en hoop dat velen zullen navolgen wat er geadviseerd wordt, zodat allerlei nare klachten verdwijnen! Dank je wel!
Yonna.

Willy,niet helemaal mee eens,is iets anders dan helemaal niet mee eens...

Je scheert nu alle DB over 1 kam en ik kan je verzekeren dat ik die struisvogelpolitiek tot nu toe nog niet heb toegepast op mijzelf.
Vanaf de 1e minuut dat ik te horen kreeg;Je hebt DB,heb ik geprobeerd om hier zo goed mogelijk mee om te gaan.

Wel volgens de regels die de hulpverleners mee aanboden,dat die niet altijd juist waren ben ik door de jaren heen, achtergekomen o.a. door te blijven zoeken naar verklaringen en oplossingen.
Daarbij heb ik veel kunnen doen met adviezen die mijn lotgenoten mij gaven.

Ook probeer ik mijn lotgenoten weer verder te helpen en of die iets doen met mijn adviezen.....tja vaak hoor ik ;Je had gelijk en vaak hoor ik totaal niets of ik hou me aan mijn doktersvoorschrift........ en die laatste,ja daar is die stuisvogel van op toepassing.

Ook ik heb niet meegedaan met die struisvogelpolitiek. Waarom zou je. Jezelf belazeren? Neeeeee, dat laat ik wel aan anderen over (cynisch, who me? ). Thei heeft gelijk en aan zijn reacties en adviezen heb ik al veel gehad waarvoor nog mijn dank.
Groetjes, Irene

is al een oude topic, maar toch wil ik even reageren. Ik ben nl ook aan het "struisvogelen" ... ik wil het eigenlijk niet weten dat ik diabeet ben (d2 dan wel, maar toch), want ik heb zoiets van "ook dát nog ..... "
Maarja, je kan er niet omheen he. Dus ben ik langzaam aan begonnen met het zand weg te graven, zodat ik het toch kan (leren) te accepteren...

Hallo Tinkerbell, dit is wel een oude discussie maar wel een heel belangrijke!! Het is een bewustwordingsproces. Zoals je zegt je kan er niet om heen, als je je ogen dicht doet gaat het niet weg.

Ik wil graag dat patienten hier eens over na dachten.

Ik wil graag dat patienten niet bang zijn voor diabetes

Ik wil graag dat patienten geen konijn zijn maar jager!!

Dag Willie,

tja, en dat is dus juist wat ik wel deed - soms nog doe - : ogen toe! Ik heb niet alleen diabetes, maar ook andere kwalen, o.a. astma, reuma en een hele resem allergiën, en moet daarvoor al erg veel op mijn voeding letten en kan veel sporten al niet meer doen (zwemmen bv, er is nl in mijn omgeving geen buitenzwembad, enkel 5 binnenbaden...) En toen kwam het verdikt diabetes er nog eens bij, en toen was voormij de maat vol! Ik heb er echt genoeg van, wil leven als een normaal mens, kunnen eten als ieder ander en doen als ieder ander! Ik ben niet bang van diabetes, maar het was nét iets teveel dat er ook nog bij kwam.
Nu, de laatste weken betert het al hoor, ik probeer het weer positief te bekijken (niet wat niet mag maar wat wel mag) maar het is niet simpel. Het is het verschil tussen er MEE te leven en er NAAR te leven. En die weg ben ik soms nog even kwijt. Toen de astma heel erg werd en ik weeral nieuwe medicijnen kreeg heb ik er zeer zwaar doorgezeten, gelukkig is dat nu niet het geval. Ik heb een kerngezonde, maar heel lieve man, die al het een en ander heeft opgestoken van diabetes van ons mama (die heeft al veel langer diabetes) dus voor hem was het niet zo'n aanpassing. hij is gewoon nog wat strenger dan voorheen. (en amai kan die streng kijken als ik bv 1 chipje vraag .. dan durf ik een maand niks meer te vragen) Hij doet de boodschappen (want ik haat dat verschrikkelijk) en let er goed op wat em koopt en wat we dus eten. En dat scheelt eigenlijk al wel, dat ik zelf niet meer voor keuzes sta in de winkel

Maar ik heb een doel: volgend jaar augustus de "dodentocht" van Bornem (niet ver van waar ik woon, in België) te wandelen. Dat is een wandeltocht van 100 km, en mijn trainingsmaatje is een MS-patient. Ik had hem gezegd dat als hij dat kan doen, ik dat toch ook moest kunnen. Zoals hij zei: we zullen ze eens een poepie laten ruiken, we lopen em uit! (ik weet wel niet of we binnen de tijd gaan zijn. hihi)

Zo wordt je nu een jager TinkerBell