Hallo Roland,
Op de eerste plaats mijn excuses voor de late reaktie. Als iemand een eerste bericht plaats krijg ik daar geen automatische melding van.
Ik vermoed dat je last hebt van neuropathie, dit is een veel voorkomende complicaties van diabetes.
Bewegen is altijd goed maar daar ga je die tintelingen en dat brandende gevoel niet mee kwijt raken.
Er is orthomoleculair echt wat aan te doen, maar wat ook heel erg belangrijk is zijn je bloedsuikers. Hoe zijn die?
Als je zeker wilt weten of er sprake is van neuropathie kun je dit laten testen bij een neuroloog d.m.v. een EMG.
Heb je dit artikel al gelezen?
http://neuropathie.pilliewillie.nl/
De klachten van neuropathie kunnen heel verschillend zijn, en dat maakt het soms moeilijk om ze goed te onderkennen. Daarnaast worden vele klachten en ongemakjes te snel en gemakkelijk afgedaan als 'dat is neuropathie'.
We onderscheiden:
a. Prikkelingsverschijnselen
Mensen die klagen over prikkelingsverschijnselen hebben last van pijn of een brandend gevoel aan de voeten. Soms is er sprake van tintelingen of van een slapend gevoel. Deze prikkelings verschijnselen kunnen soms zeer hinderlijk zijn en treden nogal eens in de nacht op. Personen die hier last van hebben kunnen dan niet in bed blijven liggen en gaan bijvoorbeeld enige tijd op de koude badkamervloer staan omdat hun voeten zo gloeiend aanvoelen.
b. Uitvalsverschijnselen
Hieronder verstaan we een vermindering van zenuwfunctie. Voorzover het gevoelszenuwen betreft betekent het dat gevoelsprikkels minder goed worden waargenomen. Dat kan er bijvoorbeeld toe leiden dat iemand geen pijn voelt wanneer hij te krappe schoenen draagt of in een punaise trapt. Op het eerste gezicht lijkt dat misschien een voordeel, doch dat is het uiteraard niet omdat men zo ongemerkt wondjes kan krijgen of zijn voeten kapot zou kunnen lopen. Uitvalsverschijnselen aan de vingers kunnen er toe leiden dat iemand problemen krijgt met fijne werkzaamheden omdat zijn vingers voortdurend doof aanvoelen.
Wat is de oorzaak?
Eén van de oorzaken van neuropathie zijn de verhoogde bloedglucose spiegels, die leiden tot een te hoog gehalte aan suiker in de zenuwcellen. Deze overmaat aan suiker maakt dat de zenuwcel zijn noodzakelijke opbouwstoffen onvoldoende kan aanvoeren en vervangen. Daarnaast is een andere oorzaak van diabetische neuropathie waarschijnlijk gelegen in de dunne bloedvaatjes die de zenuw van onder meer zuurstof voorzien. Deze bloedvaatjes kunnen onder invloed van diabetes veranderen, waardoor minder zuurstof de zenuwcel bereikt. Het tekort aan zuurstof dat de zenuwcel hierdoor oploopt heeft eveneens een nadelige invloed op de functies van die zenuwcel.
Jaarlijks onderzoek!
Het is zeer belangrijk om de aanwezigheid van neuropathie in een vroeg stadium op te sporen. Mensen met neuropathie hebben immers een grotere kans op het ontwikkelen van wondjes aan de voeten. Met gerichte adviezen kan men dan wellicht iets aan de neuropathie doen, of door adequate voorlichting ernstige gevolgen voorkomen.
Klachten?
De opsporing van neuropathie kan in diverse stappen plaatsvinden; allereerst dient iedereen met diabetes alert te zijn op klachten zoals hierboven genoemd. Zoals ik al heb opgemerkt, zijn lang niet alle pijnklachten bij iemand met diabetes ook werkelijk op uiting van neuropathie. Meld klachten bij de behandelend arts; deze zal er bij de jaarlijkse controle vanzelfsprekend ook gericht naar vragen.
Onderzoek?
Bij het lichamelijk onderzoek zal de specialist letten op mogelijke uitval van gevoel of verminde- ring van spierkracht in armen of benen. Een dergelijk onderzoek kan met eenvoudige hulpmiddelen zoals een reflexhamer, een watje, een speld en een stemvork worden uitgevoerd. Een teken van neuropathie kan zijn de afwezigheid van de Achillespeesreflex aan de benen, het minder goed voelen wanneer met een watje langs de voet wordt gestreken, of niet meer voelen van de trillingen van een stemvork.
Aanvullend onderzoek?
Ter ondersteuning van de diagnose kan het onderzoek worden uitgebreid met een spierzenuwonderzoek, het zogenaamde electromyogram (EMG). Bij dit onderzoek maakt men gebruik van apparaten om de zenuwgeleidingssnelheid te meten. Bij dit laatste onderzoek wordt met behulp van een naaldje dat in de spier wordt gestoken de elektrische activiteit van die spier gemeten en kunnen ook de zenuwen worden getest. Dit laatste gebeurt door middel van elektrische schokjes teneinde vast te kunnen stellen hoe snel een toegediende prikkel langs de zenuw wordt voortgeleid. Ook zijn er mogelijkheden om de trillingszin of de temperatuurszin met een speciale test vast te leggen. Bij mensen die neuropathie hebben zullen deze metingen afwijkend zijn. Een dergelijk onderzoek is echter slechts zelden noodzakelijk.
Behandeling = preventie
vriendelijke groet,
Corrij