1e)Ik volg Anita's verhaal op div DB forum's omdat mijn vader hetzelfde probleem heeft gehad en ikzelf 2 diabetise voeten heb.
Nu miste ik Anita al een tijdje op de DB forum's en ik wist dat Anita ook hier op het forum deelneemt.
2e)Kennis=macht=gezondheid
Als je mijn berichten hebt gelezen,weet je dat ik niet alles voor ''zoete koek'' slik,dus hoe meer ik van DB afweet hoe makkelijker ik er mee om kan gaan en dat leer ik niet van mijn hulpverleners,maar van mijn lotgenoten.
De hulpverleners zie ik als een rechte rode draad door mijn DB heen en de ervaringen van mijn lotgenoten als de kronkelweg die dan eens link en dan een rechts over die rode draad heengaat.
Ik heb geleerd om te herkennen wat voor mij van toepassing kan zijn en maak daar dan ook dankbaar gebruik van.
Daar komt dan bij dat anderen evt weer van mijn kennis iets kunnen leren,dat zijn dan zo'n beetje mijn doelen.
Met onze DB gaat het nooit zoals wij willen,ik zou er helemaal van af willen zijn en dan vooral van de complicaties maar ben me bewust dat dat doel te hoog gesteld is
Jij gebruikt medicijnen en dat gaat redelijk zeg je,mijn vraag is dan ;Hoe redelijk?
De hulpverleners hebben ergens de magische momentele bls grens gesteld op 10mmol of lager en de Hba1c op 7.1%.
Mijn laagste Hba1c is momenteel 7.4%,maar er zijn vele factoren wat die Hba1c mede bepalen.
Toen ik nog medicijnen gebruikte (ik had zelf een meter gekocht er raakte bijna falliet aan de teststrips
)kwam ik regelmatig hoger dan 8 mmol,dat was mijn reden om door te duwen dat ik op insuline gebruik over ging (4x spuiten).
Dat ging een tijdje goed tot ik weer die 8 mmol grens bereikte,ondanks dat ik die spuitperiode ook nog chroom gebruikte.
Dat was en reden,samen met het Dawnsyndroom om over te stappen op de pomp.(dawnsyndroom= met goede bls naar bed en wakker worden met hoge bls,wordt ook wel het ochtend fenomeen genoemd).
Nu ik de pomp bijna 2 jaar gebruik gaat alles veel beter en weet ik dat mijn volgende Hba1c weer lager is.
Er zijn DB die hun Hba1c binnen enkele maanden perfect hebben,ik ben een DB waar dat veel langer bij duurt en er zijn DB die hun waarde nooit goed krijgen.
Ik heb daar zelf voor moeten knokken,soms ook helemaal gefrustreed,maar als ik door wil mag ik niet opgeven.
Gefrustreerd ben ik al lang niet meer,voor mij loopt nu alles lekker en luister ik meer wat mijn lichaam mij zegt.
Je eten,onthoudt dat geen 2 DB hetzelfde zijn,wel in grote lijnen en daar probeer ik dan mee te leven(eten)
Als je uitgebalanceerd wilt of moet eten,dan is Paulina m.i. de aangewezen persoon om je daarmee te begleiden,ik ken haar digitaal alweer enkele jaartjes en naar mijn gevoel heeft ze alle mogelijkheden uitgezocht en uitgeprobeert.
Met mijn eten tel ik niet bewust de koolhydraten,maar bekijk ik wat er voor me op mijn bord staat.
Wel rekening houdend als ik eens een visschotel met Griekse pasta eet dat ik weinig insuline bolus,omdat hier dus veeeeeeeel minder khd inzitten.
Nu zul je wel zeggen,je bent gek,maar zo weet ik aan het eten wat ik al eerder heb gehad of ik meer of minder moet bolussen,nou zo gek vind ik het niet.
Ik heb vroeger een behoorlijk pak scheikunde gehad en moest alle elementen met hun waardes stomweg uit mijn hoofd leren,zo zie ik de khd ook en daar had ik dus geen zin in.
Natuurlijk sla ik de plank wel eens mis,maar daar leer ik weer van en heb ik ook geaccepteert dat dat kan gebeuren.
Nu was lekker eten altijd een hobby van mij en alles wat ik graag doe leer ik ook makkelijk,dus om te leren hoeveel insuline ik moet gebruiken bij bepaalde gerechten vind ik totaal geen straf
Ik heb hiermee redelijke stabiele bls en als ik na het avondeten niets meer eet in de vorm van een (paar koekjes
)blijf ik stabiel.
Eet ik in die tijdsperiode wel nog iets ,dan moet ik ook extra bijbolussen.
En soms gaat alles helemaal mis,loop ik 1of 2 dagen goed op te letten wat ik eet en maar bijregelen met mijn pomp en de waardes schommelen of blijven te hoog.
De 1e keer weet je niet wat je overkomt,maar door lotgenotencontact weet ik dat het anderen ook overkomt zonder aanwijsbare reden,het is net of je lichaam even in opstand komt tegen als maar opletten wat je eet of wat je aktiviteiten zijn,dus je hele leefpatroon.
Wat mij heeft doen besluiten om op deze manier met mijn DB om te gaan/te leven is het zeer strenge leefpatroon wat mijn vader had met zijn DB en wat hem m.i. uiteindelijk geen voordeel heeft opgebracht.
Hij spoot exact,maar dan ook exact 30 min voor zijn 1e hap brood,ging nooit uit eten en mijn moeder woog alles precies af,was mager als een lat en heeft door de gevolgen van Neuropathie en vaat problemen de laatste 7 jaar van zijn leven met een beenprothese rondgelopen en gereden in zijn scootmobiel en gestorven aan een hartstilstand,op 77 jarige leeftijd.
En dan kom ik uiteindelijk op de veelgebruikte uitdrukking die niet van mij is maar wel achter kan staan van;Laat de DB niet je leven beheersen,maar zorg dat jij je DB beheerst.
, maar wie had ik ermee : mezelf dus !!!
